, Gent, de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1994.**, Gebrocheerd, originele uitgeversomslag, originele geillustreerde omslagwikkel z/w., 16x24cm, 346pp. Bekroonde werken, 124. ISBN 9072474139.
Heeft Multatuli zich ook bediend van de parabel om zijn boodschap over te brengen? Kon hij zo'n uitgelezen instrument van de messiaanse verkondiging links laten liggen? Uit de studie van Philip Vermoortel blijkt overduidelijk dat de omweg van de parabel voor Multatuli een uiterst geschikte strategie was. De studie verkent eerst de parabeltheorieen in de moderne bijbelexegese en in de literatuurwetenschap, en zet dan Multatuli's eigen parabelpoetica uiteen. Dat loopt uit op een volledige inventarisatie van parabels in het omvangrijke oeuvre en op uitvoerige analyses van een aantal modelteksten. Verwante teksttypen als allegorie, fabel en sprookje worden in de analyse betrokken. De grote aanwinst van deze studie ligt in de contextualisering van een apart teksttype binnen de retorische praxis van een prediker als Multatuli. Zijn allesbehalve godgelovig evangelie verpakte hij graag in de verkondigingstechnieken van de schrift. Deze studie werpt een verrassend licht op de overredingsmanoeuvres die hij daarbij aanwendde.