Write to the booksellers2 books for « johan de smet willy ... »Edit
-
Topics
Belgium (2)
Pandora (2)
Willy (2)
EMILE CLAUS 1849-1924, Retrospectief NL
be, Gemeentekrediet, Pandora/ Snoeck-Ducaju, 1997 Paperback, 270pp.,NL, 295 x 245 x 25 mm, as New, ill. in kleur / z/w, ISBN 9053250719.
Emile Claus (1849-1924) wordt meestal tot de vooraanstaande luministen gerekend. Zijn carri re doorkruist echter een turbulente halve eeuw schilderkunst; hij ontwikkelt zich vanuit de academisch ge nspireerde Antwerpse periode via het naturalisme tot een bijzonder persoonlijk impressionisme. Emile Claus groeide op in een eenvoudig milieu en het kostte hem veel moeite om zijn omgeving te overtuigen van zijn artistieke kwaliteiten. Uiteindelijk effende de componist Peter Benoit (1834-1901) - een streekgenoot - voor hem de weg naar de Antwerpse Academie (1869-1874). Ondanks goede resultaten deed hij niet mee aan de Prijs van Rome. Zijn eerste tentoonstelling vond plaats te Gent in 1874, onder het goedkeurend oog van Nicaise de Keyser (1813-1887), de directeur van de Antwerpse academie, in wiens atelier hij op dat moment werkzaam was. Claus verlengde zijn verblijf in Antwerpen en werd er be nvloed door kunstenaars van de zgn. grijze Antwerpse school. In deze periode kreeg hij ook offici le opdrachten van de stad. Bij de Antwerpse bourgeoisie ontpopte de kunstenaar zich als een veelgevraagd portretschilder. Wellicht onder invloed van ori ntalistische doeken van Charles Verlat (1824-1890) ondernam Claus in 1879 een reis naar Spanje, Marokko en Algerije. Aan de Middellandse Zee werd Claus verrast door de heftige koloristische tonaliteiten en de intense lichteffecten op de omgeving. Het tot dan tamelijk sombere, Antwerpse palet verheldert en verlevendigt sterk in de studies en schilderijen uit deze periode. Men mag echter aan deze reis niet te veel belang hechten; artistiek vervolgde Claus bij zijn terugkeer de weg die hij voorheen was ingeslagen. (1) Emile Claus, geciteerd door karel van de woestijne, in Werken. Derde deel. Kritiek I. Kunst en geest in Vlaanderen, C.A.J. van Dishoeck, 1930, p. 222.
EMILE CLAUS 1849-1924, Retrospectief FR. edition.
be, Gemeentekrediet, Pandora/ Snoeck-Ducaju, 1997 hardcover, couverture , 270pp.,FR. edition, 295 x 245 x 25 mm, as New, ill. in kleur / z/w, ISBN 9789053250723.
Emile Claus (1849-1924) est g n ralement consid r comme l'un des principaux luministes. Cependant, sa carri re traverse un demi-si cle de peinture mouvement ; il volue de la p riode anversoise d'inspiration acad mique en passant par le naturalisme jusqu' un impressionnisme personnel particulier. Emile Claus a grandi dans un environnement simple et il lui a fallu beaucoup d'efforts pour convaincre son entourage de ses qualit s artistiques. Finalement, c'est le compositeur Peter Benoit (1834-1901), un compatriote, qui lui ouvre la voie l'Acad mie d'Anvers (1869-1874). Malgr de bons r sultats, il n'a pas particip au Prix de Rome. Sa premi re exposition a lieu Gand en 1874, sous le regard approbateur de Nicaise de Keyser (1813-1887), directeur de l'acad mie d'Anvers, dans l'atelier de laquelle il travaille alors. Claus a prolong son s jour Anvers et a t influenc par les artistes de l' cole dite grise d'Anvers. Durant cette p riode, il re ut galement des missions officielles de la ville. L'artiste s'impose comme un portraitiste tr s recherch au sein de la bourgeoisie anversoise. Peut- tre sous l'influence des peintures orientalistes de Charles Verlat (1824-1890), Claus entreprend en 1879 un voyage en Espagne, au Maroc et en Alg rie. Sur la mer M diterran e, Claus a t surpris par les tonalit s color es intenses et les effets de lumi re intenses sur l'environnement. La palette anversoise, auparavant plut t sombre, s' claire et s'anime grandement dans les tudes et les peintures de cette p riode. Il ne faut cependant pas attacher trop d?importance ce voyage ; Artistiquement, Claus a poursuivi le chemin qu'il avait suivi son retour. (1) Emile Claus, cit par Karel van De Deserte, dans Werken. Troisi me partie. Critique I. Art et esprit en Flandre, C.A.J. van Dishoeck, 1930, p. 222.
