‎Jean Van Raemdonck‎
‎levensbeschrijving van philip verheyen‎

‎St. Nikolaas , Sint Niklaas 1862 oudheidkundigen kring van het land van Waes Soft cover 1st Edition ‎

Reference : 006252

‎Philip Verheyen, landbouwerszoon uit Verrebroek, wist op te klimmen tot leidinggevende geneesheer en ontleedkundige, leermeester voor velen. Hij overleed 300 jaar geleden, op 28 januari 1710. Hier vind je een greep uit het leven, werk en de nalatenschap van Verheyen, die vanaf de 19de eeuw ook met regelmaat gevierd werd in Verrebroek. Klik onderaan deze pagina om te tentoonstelling te bekijken. Philip Verheyen (1648-1710) Op 23 april 1648, in het hoopvolle jaar waarin de Vrede van Münster wordt afgesloten en na tachtig jaar oorlog de wapens in de Nederlanden worden neergelegd, ziet aan de Verrebroekse kant van de Bloempotstraat, Philip Verheyen het levenslicht. Hij is het derde van de zeven kinderen uit een landbouwersgezin. Philip is pas tien als hij zijn vader verliest en negentien wanneer zijn moeder sterft. Hij werkt als landarbeider op de hoeve van Carenna waar zijn intellectuele capaciteiten de aandacht trekken. Pastoor Joannes Jaspars geeft hem twee jaar lang Latijnse les en stuurt hem in 1672 naar Leuven waar hij achtereenvolgens in recordtempo zijn studies aan het Heilig Drievuldigheidscollege en aan de Artesfaculteit van de universiteit afwerkt. In 1677 schrijft hij zich in aan de Faculteit van de Godsgeleerdheid maar moet kort daarop een been laten amputeren. En aangezien het priesterschap niet te combineren valt met een handicap, heroriënteert Verheyen zich. Hij behaalt in 1681 in Leuven de graad van licentiaat in de geneeskunde en gaat in Leiden en Amsterdam verder studeren. Terug in Leuven, in 1683, treedt hij in het huwelijk. Twee jaar later wordt hij aangesteld tot professor. In 1689, tussen twee huwelijken in, wordt hij verkozen tot Rector Magnificus van de universiteit van Leuven. Philip Verheyen sterft op 28 januari 1710, vermoedelijk aan de gevolgen van tyfus. Hij laat een weduwe en zeven kinderen achter. De anatoom Philip Verheyen Reeds vanaf 1679, buiten de muren van de universiteit, voert Philip Verheyen dissecties uit op levende dieren. In Leiden volgt hij de lessen ontleedkunde in het anatomisch theater van de universiteit. In Amsterdam verblijft hij bij dr. Frederik Ruysch, wereldberoemd voor zijn anatomische lessen, menselijke preparaten en inspuitingen in de bloedvaten. In 1683 keert Verheyen terug naar Leuven. In hetzelfde jaar verdedigt hij met succes zijn doctoraat en wordt doctor in de medicijnen. Verheyen blijft zijn wetenschappelijk onderzoek voeren maar zet zich vanaf nu ook aan het schrijven. Hij publiceert vijf handboeken en meerdere traktaten. Zijn faam en bekendheid vestigt hij met de publicatie in 1693 van zijn Corporis Humani Anatomia of de Ontleedkundige beschrijving van het menselijk lichaam. Dit werk kende eenentwintig herdrukken waaronder drie Duitse en een Nederlandse vertaling. In het Corporis Humani Anatomia bundelt Verheyen de anatomische kennis van het einde van de zeventiende eeuw. Op basis van eigen onderzoek en experimenten schrijft hij een helder handboek en tekent hij zelf de talrijke beeldplaten. Zijn bedoeling is een volledig, overzichtelijk en betaalbaar handboek voor studenten geneeskunde en praktiserende artsen en chirurgijnen uit te geven. Twee generaties geneeskundestudenten zijn in de achttiende eeuw aan de Europese universiteiten opgeleid met de anatomiehandboeken van Philip Verheyen uit Verrebroek. Verrebroek viert Verheyen Sinds het midden van de negentiende eeuw herdenkt Verrebroek zijn beroemdste en meest eminente inwoner. In 1862 ging de eerste herdenking naar aanleiding van de oprichting van de Koninklijke Oudheidkundige Kring van het Waasland gepaard met de inhuldiging van zijn bronzen borstbeeld op de Varkensmarkt. Later werd het beeld verplaatst naar het huidige Verheyenplein.(overgenomen uit de Erfgeodbank Waasland) XXXII, 90 p.: ill., in-4, Buitengewone uitgaven van de Oudheidkundige Kring van het Land van Waas, 1, De rug is ernstig beschadigd, de rug vertoont enkele gaten, niet opgensneden‎