‎David Vermeiren.‎
‎Guy Vandenbranden, monografie.‎

‎Antwerpen, Pandora -Callewaert-Vanlangendonck Gallery, 2014 Hardback, 305x250mm, 311p, throughout colour illustrations, fine copy ! English/ French/ Dutch (NL) edition ISBN 9789053253847.‎

Reference : 46215

‎Mooie monografie over Guy Vandenbranden (1926-2014) die op 3 juni in Antwerpen overleed, in samenwerking met en bijpassend bij een tentoonstelling in Galerie Callewaert Vanlangendonck (Antwerpen). Aan de hand van archiefmateriaal wil deze monografie benadrukken hoe de kunstenaar zich ontwikkelde en hoe hij in de internationale avant-garde past. De nadruk ligt vooral op de jaren vijftig en zestig. De tekst van de monografie wordt geschreven door historicus David Vermeiren. Internationaal bekeken is Guy Vandenbranden ongetwijfeld de belangrijkste Belgische constructivist. In het begin van de jaren vijftig eiste hij de volle aandacht op toen hij zich naar het kunstideaal orienteerde dat vroeger reeds Piet Mondriaan en Victor Vasarely als het hunne hadden bestempeld: het constructivisme. Zoals alle belangrijke constructivisten, gebruikt Guy Vandenbranden als dominanten de geometrische oervormen. In sommige structuren plaatst hij deze elementen rustig en ongestoord naast elkaar, zodat ze telkens eerlijk naar voren treden, in andere reeksen zoekt hij naar snijding of doorkruising. Hierdoor bereikt hij een illusionisme, een ruimtelijk voor en achter elkaar, een mogelijk heen en weer bewegen van de gekozen elementen. Hij verwekt de indruk dat de bekomen harmonische constellatie door de geringste afwijking, door de zwakste beweging verstoord zou worden. Wie als Vandenbranden op kleuren verliefd is, kent de kleur en het evenwichtig spel tussen de kleuren een scheppende rol toe, gebruikt ze als constructieve fenomenen die het beeld volgens een eigen constituerende canon naar de evidentie voert. Soms dagen ze de toeschouwer zelfs uit, hem ertoe dwingend mee te spelen op het ritme van de opeenvolgende fasen van de beeldwording of door hun agressieve totaliteit. Au debut des annees cinquante, Guy Vandenbranden forca pleinement l'attention lorsqu'il s'orienta vers l'ideal artistique qu'avaient auparavent marque de leur empreinte Piet Mondrian et Victor Vasarely : le constructivisme. Comme tous les constructivistes de quelque importance, Guy Vandenbranden utilise comme dominantes les formes geometriques fondamentales. Dans certains structures, il juxtapose tranquillement et sans sourciller lesdits elements, de facon a les faire ressortir honnetement, alors que dans d'autres series il recherche l'intersection ou le croisement. Ce faisant, il atteint a l'illusionisme, une disposition spatiale vers l'avant ou l'arriere, de possibles mouvements de va-et-vient des elements retenus. Il suscite de la sorte l'impression que la constellation harmonique ainsi obtenue serait pertubee par la plus minime deviation, par le plus faible mouvement. Quiconque est epris de couleurs autant que Vandenbranden, attribue a la couleur et au jeu d'equilibre entre les couleurs un role createur‎